(تنديس غربت)

               تو را گم كرده ام امشب ندارم شوق  ِ فردا را

               و پنهان مي كنم در دل ، تمام ِ بغض ِ دريا را

               چرا  بايد  بدون  ِ تو هم آواز  ِ غزل  باشم ؟

               گلويم  مي فشارد  غم   بكن  فكر  ِ مداوا را

               برايت گفته ام بي تو شب و روزم يكي باشد

               كجايي اي اميد  ِ من  سحر كن شام  ِ يلدا را

               دعايت مي ميكنم هر شب  كه با من مهربان گردي

               به عمرم بسته اي چون جان  نگير از من من ِ ما را

               چقدر دلتنگ ِ ديدارم  در اين مرز ِ شكوفايي

               بغل بگشا كه جان بخشي مريض ِ مانده از پا را

               غريبي  مي كني  با من  دمادم  آيه ي  قهري !

               منم  زنداني عشقت  ، بپرس حال  ِ زليخا را

               (طلا) تنديس ِ غربت شد  ندارد محرمي جز تو

                بيا  تا  گل  بر افشاينم  تمام  ِ بام  ِ دنيا را