اونودمش باغ

سن اي بلبل شيدا ندن اوشدن بيرده بيزم باغه
اوتردن بو مزارندا گتردن ناله پنهان
گورر سن كه مهمان يوخ
قاپي گولارني باد صبا آشمش
قلندر بيتگلر هرياندا قوشا تاسلارني آتمش
گورسن لاله مستيله جام در جام آتمش
قانيمله از اوينا گوي وجودمدا دوات اولسن
آهمدا ناله لر پيدا يخلدم گوي كه ناي اولسن

تو اي بلبل عاشق ديوانه به باغ ما دوباره چرا سرزدي

نشستي سر اين مزار وناله غم خواندي

مي بيني اينجا كسي سر نمي زنه ومهماني از زمانهاي زياد به خود نديده

مي بيني در باغ را باد بهاري صبا گشوده

وگل وگياه خودرو به همه جاي باغ تسلط پيا كرده اند

ولاله ها با مستي همه جا جام در جام انداخته اند

وبا وجودم بازي نكن بگذار خون در رگهايم دوات حيات باشد

وآهم در ناله هاي پنهانم آشكار است

فرو افتاده ام اما بگذار ناله ام  باقي وجازي بماند