در انتظار خورشید

شب که ماه خفته بود  زیر  ابرکی  در آسمان                  

 کودکی خفته در آغوش مادری سخت  پریشان

کودکی نحیف و ضعیف ، فقیری  ناتوان و  زار               

 مادری بیچاره  اما  ناز   و زیبا     همچو لولیان

سینه ای پر کینه و رخی چون ماه داشت آن لولی           

 آب شرابش سنگ بسترش خوراکش ریزه های نان

پیرهنش  پاره  و  اندام  بلورین   او     پیدا                  

مست از  نظاره ی او  ماه  و  ستاره های  درخشان

زیر اندازش حصیری بود وروانداز او چادر                   

لگدش می زد چو مردی بی شرف سرمای بی وجدان

کودکش را سخت در آغوش گرفته و می لرزید                

ترحمی     بدو    نمی کرد    سرمای    زمستان

سوز سرما می خروشید چو حیوانی درنده خو                    

خون او می خورد و می شکاند ریزه های استخوان

سینه اش خالی ز شیر و بچه اش گرسنه ، ناتوان             

بسترش  سرما  و  بالینش  زمستان سفره اش بی نان

دم به ساعت می رمید ازخواب سرد ، چشم به خاور               

دیر کرد روز ، نیامده   خورشید   به   آسمان

1386