تندیس عشق

تندیسی از عشق

تندیسی از نور.

جان میگرفت با

لبخندی از دور،،

و اینک آنگاه

روشن شد آن ماه،

میتابد از عشق؛؛میتابد از مهر

تابان تابان؛روشن تر ازنور؛

میتابد از چهر

میکاهد از دور،

نزدیک و نزدیک

تندیس عشقم،

میگیرد از من؛؛جانی دوباره

جانم فدایش،مهرم براهش

اندیشه ای نو

بر ان نگاهش....

                     پی نوشت::

                                          تندیس عشق تو

                                         شکوفا شده در جانم؛؛

                                     با هر نوازش،با هر سلام

قد میکشد و جان میگیرد،با هر کلام