تضمین غزلی از شاعر بزرگ پارسی ، سعدی علیه الرحمه

هر چه نپاید، دل بستگی را نشاید.   (سعدی علیه الرحمه )

                           ****

روز وشب بر سر کوی تو  ، نشینـــم به گدایی

در عبوراز من وحالم ، این چنین سرد چرایی؟

لب تو بر لب جام و جان من  بر لب ســــــردم

چشم و دل غرقه ی خون و به عیادت تو نیایی

منم آن کشتــی حســـــرت ، در گِل آلود زمانه

وَه  که از سینه ی گرمت ، ساحلی را ننُمــایی

عمر من طی شد ویک دم ، نشدی محرم رازم

همـــه را طاقـت من هست ، نبــوَد تاب جدایی

شده ام شب زده بوفی ، کُنج ویرانه ی حسرت

کِی شود از پسِ ابرِ  هجـر و دوری به درآیی؟

حیف ! من ساده سپــردم دل و دینـم به  نگاهت

" من ندانستم از اول ، که تو بی مِهـر و وفایی"

یاد ایام  گذشتـــــه ،  آتش انداخـــــت  به  جانم

پس کدامین شب حسرت ، تو به بالین من آیی ؟

تو در این نِخوت و مستی ، جان من غرق تمنا

باورت نیست که  این دل ، دارد ای یار خدایی

" گفته  بودم چو بیایی ، غم  دل با تو بگویم "

منم  اینجــا پِیِ  دامت ، تو  فقط  فکر رهایی

"زهره" از آتش عشقت شده خاکستر خاموش

" عهد نابستن از آن بِه ، که ببنــدی و نپایی "