نردبانی

توی اعماق روانم

خالی از این ناله هایم

دست من تاریک و سرده

کوچه هایم بی نگاه

این سپید روزگارست

روزهایم ارزوهای خیال است

دست من پاره پاره کرده است

قفل های سفت و محکم

این کلید سبز رویای من است

نردبانی نیست 

سوار اتش شوم

ای دل دیوانه ی مردن

بوسه را با خود ببر

فاصله ی نیست به دور از

خانه ام خاموش شوم

ای دل دیوانه ی مردن 

برو از جان من

باز بار دیگر مرده ی