خدای مجسم

«محب غالی» خود را چگونه کشتی که
ز نعش ها همه بوی گلاب می‌آید

خمار روی تو هستم و باز هم صد شکر
دمی که جان بسپارم شراب می‌آید

مذار تیغ ابد بر گلوی چون مویم
گلوی نی چو ببرّی رباب می آید

فراتری تو ز کعبه، به دور تو طوفم
به هر طرف که روم باز حساب می آید...
#امین_زمانیان
/
قطعه ای از قصیده ای

بحر، قدیمیه با تغییرات جدید.
لانّ برای تو باید وزن ساخت. سایره سبک هستن.