تو چرا دور شدی از منو دل درده که درمانِ دلت شد !
که عزیزم کچه ای عشق دلم عشق که مهمانِ دلت شد !
سرِ زنجیر غرورم که به پایت چو ببستم همه گفتن
دَرِ آن دل که دمش ناله بکردی دَرِ زندانِ دلت شد
دل من دیدن رویت چه غریبانه طلب کرد و نشد هم
لب دلبر، تو بگو جان که جز من همه قربانِ دلت شد
گذری بر شب تاریک دلم کن که نمازم به قضا شد
نظری بر دل ما کن که چو خلوتگَهِ ایمانِ دلت شد
منِ دیوانه چه دانم که چرا دل به تو بستم منِ جانی
به چه دل بر سرِ پیمان تو دارم که چه پیمانِ دلت شد
خبرت گر چه فراخوان دلم شد خبرت گرچه عذابم
کچه من دل بِشِکستم به عذابت که نمایانِ دلت شد
پسرم گوهرِ نازت به چه قیمت بِفُروختی به تو لعنت
به تو لعنت که چو شرمنده و افکنده ، پشیمانِ دلت شد
چو به دیدار تو افسانهِ شب ها شده دعوت به خیالم
شبِ رویایِ زلیخا که دلم یوسف کنعانِ دلت شد
دگر از من تو گذشتی دگر از تو چو گذشتم دگر از دل
دلِ گرمم تو نگفتی که چرا سرد و پریشانِ دلت شد؟!
متفاوت و زیباست