آغوش یار

درود و آفرین بر شما🌹
نگاهی به غزل "در آغوش یار"، سروده‌ی شاعر توانا خانم افسانه احمدی(پونه)، با تکیه بر ساختار شعر:

صحبت از فصل زمستان است در آغوش یار
صحبت از گرمای دامان است ، در آغوش یار

حرف تلخی و کدورت یا دل افسرده نیست
صحبت از لبهای ، خندان است در آغوش یار

هر چه بی مهری از این دنیا کشیدی بی خیال
لحظه ها سرمایه ی جان است در آغوش یار

تا رها باشم از اندوه و ، غم و دلتنگی ات !
گفتنی ها سهل و آسان است در آغوش یار

صد غزل با واژه های ناب ، معنا می شود ؛  
چشم تو ، تفسیرِ دیوان است در آغوش یار

گوشه ی چشمی اگر باشد به چشمان ترت!
جنگلِ سرسبزِ گیلان است ، در آغوش یار

باغ بی برگی و پاییز و خزان بد بود اگر !
کلّ  آشوبت ، گلستان است در آغوش یار

شادی و آزادیِ مطلق ، برایت مُضحک است
وقتی این آزادی امکان است در آغوش یار !

هر کسی لایق برای همدمی های تو نیست
راز و اَسرار تو پنهان است ،  در آغوش یار

برف و سرما و سپیدی ها درآغوشت عسل
دلبری و عشق مهمان است در آغوش یار

هُرم گرمِ هر نفس ، وقتی دهن وا می کند!
شال و تنپوش زمستان است در آغوش یار

خاطراتی خوش بماند بِینتان با این غزل !
عاشقی هایت فراوان است ، در آغوش یار

درد و دوری و جدایی و هوای بی کسی !
با شکارِ بوسه درمان است ، در آغوش یار

 افسانه_احمدی_پونه

صُح(-)
بَ(U)
تَز(-)
فَص(-)
لِ(این هجای کوتاه با توجه به رکن دوم سایر مصاریع، وبا استفاده از اختیار شاعری، به صورت یک هجای بلند تلفظ می‌شود و بنابراین معادل "-" به حساب می‌آید)
زِ(U)
مِس(-)
تا(-)
نَست(هجای کشیده: - U)
دَر(-)
آ(-)
غو(-)
شِ(U)
یار( این هجای کشیده"-U" به دلیل قرار گرفتن در پایان مصرع، هجای بلند"-" به حساب می‌آید)

مصرع دوم نیز همان وزن مصرع اول را دارد(که به دلیل استفاده‌ی کمتر از اختیارات شاعری، روانتر است)
بنابراین وزن این شعر،
فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلان(فاعلن) است
یا همان بحر رَمَل مثمن محذوف(سه فاعلاتن کامل و یک فاعلاتن محذوف).
بقیه‌ی مصاریع این غزل نیز با لحاظ اختیارات شاعری، از همان وزن مصرع اول و دوم پیروی می‌کنند.
در مصرع ۱۶
(وقتی این آزادی امکان است در آغوش یار)
(تی) که در اصل یک هجای بلند است، به کمک صامت میانجی همزه که در ابتدای واژه‌ی"این" است این اختیار شاعری را فراهم کرده که کوتاه به حساب آید، هرچند غالباً صامت میانجی، (ی) صامت است، ولی از نظر قواعد، همزه هم گاه می‌تواند چنین نقشی را بازی کند و البته بنظرم اگر به جای "این" از "آن" استفاده می‌شد، از نظر آوایی روان‌تر بود.

در همین مصرع، استفاده از واژه‌ی (امکان) به جای (ممکن) که بیشتر به دلیل رعایت قافیه انجام شده، ضعف تالیفی ایجاد کرده که بنظرم نیازمند ویرایش است، مثلاً می‌شد به جای (امکان) از (آسان) استفاده کرد که تقریباً همان معنا را می‌رساند، و از طرفی با جایگزین کردن واژه‌ی دیگری به جای واژه‌ی (آسان) در بیت چهارم، مشکل حشو آن بیت هم برطرف می‌شد(همسایگی "سهل" و "آسان" حشو است)، و البته با توجه به حال و هوای بیت بعد و کلیت شعر، می‌شد مثلاً به جای (سهل و آسان)، از (شعر‌باران) استفاده کرد:
(گفتنی‌ها شعر‌باران است در آغوش یار)
و برای امروزی تر شدن این مصرع، می‌توان به جای (گفتنی‌ها)، (حرفهایم) را جایگزین کرد:
(حرفهایم شعرباران است در آغوش یار)

تکرار یک قافیه‌ی "زمستان" با توجه به فاصله‌ی دو بیت(بیت‌های اول و یازدهم) و نیز فضای شعر، چندان به چشم نمی‌آید.
بقیه‌ی قافیه‌ها نیز درست و قابل قبولند.
ردیف، کارکرد خوب و انسجام‌دهنده‌ای دارد و به خوبی فضای شعر را حفظ می‌کند و طراوت می‌بخشد.

در کل:
غزل "در آغوش یار" سروده‌ی خانم افسانه احمدی(پونه)، غزلی روان و برخوردار از صحت وزن و ساختار قابل قبول و تعابیر و تصاویر لذتبخش است، و برخی از مواردی که درباره آن نوشته‌ام صرفاً نظر و پیشنهاد است و چه بسا اشتباه باشد ولی به هر حال به یک نظر اشتباه هم می‌توان اندیشید و سپس ردش کرد🌹

به امید بهتر شدن همه‌ی ما🌹

تندرست و شاد باشید🌹

م. فریاد
هجدهم دیماه ۱۴۰۲