دلبر بی مهر و وفا

گفتم تو بی مهر وفا ، کمتر کن این جور و جفا

بر من نکردی اعتنا، ای دلبر دیر آشنا


هر لُعبت افسونگری سعیش بود بر دلبری

کورم به حُسن دیگران ، بینای بینایم تو را


گفتم نگار مهربان ، رفتی زپیشم ناگهان

بردی کلید شهر دل  ،  ماندم  در این ماتم سرا


گفتی که مستغنی  تویی ، درحسن خُلق و  دلبری

دارد به سر سودای تو این تنگدست بی نوا



چشمی که بیند روی تو ، دستی کشد بر موی تو

دل را دهد بر دیگری؟! این انتظاری  نا بجا


گفتم تمنا می کنم  ،  غیر از تو حاشا می‌کنم

دل را به دل راهی بود ، خواهم تو را من از خدا




                        مریم رحمتی پویا "تمنا"