گریز

#گُریز
گم شدم میان شبهای خستەی شهر
گم شدم میان فصلهای کور
هرگاه بازگشتم پاییز بود؛
دلتنگی مرا از این کوچه به آن کوچه 
می کشاند
شب در انتهای اندوه آواز می خواند
آرزوی بر باد رفتەی  جنگل
 همچون باران قاصدکی 
 رقص مرگ را ترسیم می کنند؛
هنوز پاییز است
و فراموشی نامِ دیگرِ عشق؛
خود را میسپارم به درختانی که برای هم رنگ می بازند
کیستم...؟
پیراهنم از جنس برگهای زردِ گردو
پدرم نامِ دیگرِ گُذَشت
مادرم رودی از میانِ جنگلی مُرده
من زادەی  بهار و
پِسَرخواندەی پاییزم؛
نمی دانم کیستی . . .
اما
محبوب من
فاصلەی این پاییز تا پاییز بعد 
تنها یک برگ درخت است
و یک روز دیگر من نیستیم
چگونه دلتنگ نمیشوی؟