پنجشنبه ۱۱ ارديبهشت
اشعار دفتر شعرِ ساعت بی قراری شاعر کبرا مینائی جاوید(مینا)
|
|
|
|
خیابان های شهر بیدارند
زیر نور چراغ هایی
که رازهای شب را نمی فهمند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مملو از شعرم
پر از حرفها و بیت های تکراری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیامبری شده ام در قبیله ای دور
که ایمانم را کفر می دانند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وبه قاعده ی عشق تا بلندای خیالت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر چه فرقی میکند کجای این جهان.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این شعرها سند دلدادگی من است به تو...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر شب
قرار عاشقانه دارند واژه ها
به یادت،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی باید کوله بار علاقه ات را جمع کنی....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب درون سینه ام بنشسته آهی
عالیجناب شعرهایم رو به راهی؟!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به انتهای دوست داشتنت میرسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سربر شانه های خسته ی روزگار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فنجان به فنجان این غزل هم شور میخواهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعضی از آدم ها، یک جور عجیبی دوست داشتنی اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبها که می گیرد دلم رخت تورا تن می کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوایی را که تو
در ان نفس میکشی،می بلعم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این همه عشق و دوست داشتن
پیشکش قلب مهربانت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوه میشوم که بایستم
پا به پای"نبودنت"
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انگشت هایم به وجد می آیند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرت میشوم از بلندای خیالت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد مرگ مغزی ام قلب مرا اهدا کنید...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باران
خواب از نگاه پنجره میگیرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پا به پای واژه ها
مرا در آغوش میکشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ببین
چــقـــدر کم دارمت....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرد و غمگین ام،
شبیه آهنگی روی گرامافون....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فنجان وفال و قهوه تکراریست....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من غباری پر از غم و دردم
روی آیینه ی ترک خورده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق را،
کنار شمعدانی ها کاشته ام....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
......ونقطه چین های
پایان هر شعر،شروع دلتنگی.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قدم زدن
در یک عصر پاییزی،
کنار تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وجودم درد میکند
از این همه درد.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیوار به دیوار
تا خیالت قد میکشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عبور کن
از لابه لای حرفها
این نیامدنها به "تو "نمی آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنوز که هنوز است
ایستادن تنها فعلی ست
که در دهان من صرف میشود.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خرداد
زلفهایش را به نسیم بهاری میسپارد.......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این شعر را بخوان
وبیا دستم را بگیر......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی
پنجره ی خیالت را
سمت من باز کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تابم
مثل دریا
که بی قراریش را........
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این بار که به شعرهای من میآیی......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم میسوزد
برای زنانی که تمام رویاهایشان را.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از ابتدای نابودی می آیم تا به انتهای هیچ خود برسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا و غبار سالهای
نبودنت را از تمام وجودم بتکان.......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدم ،گاهی دلش
یک پیاده رو میخواهد.........
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعرهایم را
به حراج خواهم گذاشت......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هم پای عاشقانه های من !
این عادلانه نیست،
که رد پایت،
میان شعرهای من ،جامانده باشد
|
|
|
|
|
محمدرضا آزادبخت
سیاوش آزاد
شاهزاده خانوم
زیباست و
طوبی آهنگران 
