زندگی ها

سلام و درود

مثل همیشه تامل برانگیز دلسروده ای زیبا بامحتوای انتقادی در ذکر اوضاع ناخوشایند اجتماع و زندگی های کنونی که عواملِ متعددِ بسیاری در روندِ امروزی آن مآثرند.


چند نکته را گذرا می نویسم خدمتتان :

- باتوجه به اشعار قبلی تان شما در دو بیتی سُرایی و عمدتاً کارِ نوشتن با وزنِ دوبیتی و بحر هزج مسدس ، براتان معمول گشته است و پیشنهاد اینکه فعلاً باهمین شیوه کوتاه نویسی مثل دوبیتی و یا رباعی ، ادامه دهید . ولی واژه گزینی و‌ معناگراییِ سروده هاتان عالی ست و ارزشمند.

- کم و زیادیِ هجاها ؛ وزنِ این شعر را گاهی برهم زده است

- مصراع آخرتان با تغییرِ (قافیه) بهتر می گردد :

مثلاً :

( سالهاشد این ترازو کفّه هاش بی باری است )

چون حرف رَویِ قوافی شعرتان برصامت(ر) استوار است نه (لام ).

و البته وزنش هم کلاً با وزن مصرع اول (مطلع شعرتان ) متفاوت است .


برای مثال :

گر چه بیکاری خودش بیماری است
این روند ، خود باعثِ بیزاری است
دیگر احوالی نماند وُ کیفِ کوک ...
زندگی ها یکنواخت ، ‌تکراری است....

و الی آخر .....

که با یک بازبینیِ کلی در ساختارِ ابیات سروده تان ، حتماً غزل چارپاره ی منسجمی خواهد شد .


ببخشید که سریع نوشتم و موجز


سلامت باشید و سربلند