پسرک

به خود می ایم
از روزی که پسرک بازنشسته شد
از جوانیش کنار کشید 
اکنون بارکش غم عالم شده
محبت من چقدر اورا سبک  سازد 
نمیدانم، 
به خود می ایم که گذر زمان 
در من رخنه کرد،
شیرین است هرچند تلخ و کم شعله
دوستش دارم آن پسرک را هرچند
اکنون باردوش زندگی،چون سایرین
دور از چشم من گاهی پک عمیقی میکشد
و تمام بغض و غم هایش را میبلعد 
چرا که مغرور است و میدانم 
محبتش کم شعله است اما من 
او را دوست دارم چراکه
گذر دقایق را درکنار آن حتی دور
حتی کم، اما عمیق و صادقانه است
دوست دارم
پسرک

م۔فریدونی