عطش

درودبرشما
بسبارزیبابود
دیدی من بازم اومدم تونیومدی زیرشعرم
شاعرپوفیوز
وای من که دررفتم

درود آقا پژمان

مثل همیشه ناب و گیرا و زیبا

با زبان و بیان خاص خودتان

سرشار از آرایه‌های زیبای کلام و ترکیبات و اصطلاحات ناب.

ارزشمند و عالی‌ست

درودتان

تقدیم ناب نگاه شما و دیگر دوستان حاضر در شاعرانه‌های زیبایتان:

چو شد پاره، دلی که، از، «عطش» می‌سوخت

نگاهِ حسّ جان را بر محرّم دوخت

یقینا، هر که آزاده‌ست، می‌داند

حسین بن علی، آزادگی، آموخت

#زهرا_حکیمی_بافقی
#الف_احساس
پ. ن: «پاره» و «دوخت»: ایهام تناسب.
🍃🌸🍃

سلام و عرض ادب جناب بدری
احسنت بر شما و قلم توانمندتان
بسیار زیبا سروده‌اید
موفق باشید
عزت زیاد
⚘⚘⚘

درود بر شما ادیب بزرگوار
سروده‌ی زیبایی بود
مانا باشید به مهر و الطاف حق

سلام و درود
از چهره های بزرگ سخن گفتن کار بسیار سختی است چرا که داستان آن ها را همه می دانیم. اگر بخواهیم در وادی احساس قدم برداریم بی شک باخته ایم. به گمانم جرم این شعر همین است که تصویر نویی ارائه نداده و دچار تکرار مکررات شده، به جز پایان بندی شعر که شاعر همیشه توانایی خود را در آن به رخ مخاطبان می کشد اتفاق نویی در شعر رخ نداده، به جز بند آخر که در عین حال نیازمند ویرایشش می بینم.

روز عاشورا وقتی حضرت عباس به شهادت رسید امام حسین اینقدر بی یاور و تنها شد که دیگه هیچکسو پیدا نکرد تا یاریش کنه و فریاد زد
هَل مِن ناصر یَنصُرُنی؟ آیا کسی هست که مرا یاری کند؟🙁
این فریاد اینقدر دلخراش و غمگین بود که وقتی بانوان حرم شنیدند، صدای گریه اشون بلند شد
البته میدونم اینو همه میدونن 😅 نوشتم که فقط به به و چه چه نکرده باشم
شعر خیلییییییی زیبایی بود و واقعا منو تحث تاثیر قرار داد
و چه پایان بندی هنرمندانه و زیبایی داشت😍
واقعا عالی بود و سپاس از اشتراکش🌻🌻

درود بر شما

زمانی که علیمردان خان بختیاری را میخواستند
تیرباران کنند ، تنها درخواستی که داشت این بود که
چشم بندش را باز کنند تا کشته شدن یک شیر را در
میان روبهان ببیند.... از نظر مانا حسینی ها چنین
هستند ، حتی اگر شخصی به نام حسین بن علی را
نشناخته باشند .. حسینی ها نمیترسند و جانبازی برایشان سهل است ..

در روایات عتیق و کهن فلات
ایران نیز میخوانیم وقتی ضحاک میخواست از همه ی
حاضران در انجمن بر نیکنامی و کردار نیک خود به
دروغ گواهی بگیرد تا آیندگان نفرین و ناسزایش
نگویند ، این امر بر " کاوه ی آهنگر " گران آمد و آن
استشهادنامه را پاره کرده و چرم یا همان درفش
آهنگری اش را بر نیزه کرد و به میان مردم رفت و
ندای مرگ بر دیکتاتور سر داد ... یا سربازان و
آزادی خواهان بسیاری که در همه جای کره ی زمین
تا تیر و نای و نفس آخر جنگیدند و سرافرازانه به
تاریخ پیوستند ... درخت پر شاخ و فسون و برگ
تاریخ با این خونهاست که هنوز پابرجاست .. و سنگ
آسیابش با خون همین شهیدان است که میگردد .. اما
چرا حسین را بعنوان شهید شاخص انتخاب کرده اند و
مثلا چرا این لقب را بر یکی از هزاران سرباز رشید
از میان هموطنانم نگذاشتم ؟؟؟ البته حسین خود بارها
به این سوال پاسخ داده .. یکبار با تأمل داستان حسین
را ، حرکتش را ، حرفش را ، هدفش را و فرجامش
را بخوانید تا بنگرید چگونه است که این نام و نشان و
تاج و دیهیم فقط و فقط سزاوار پسر فاطمه است ؟؟

زنده یاد دکتر علی شریعتی در کتاب توفنده و
خروشان " حسین وارث آدم " موضوعی دارد به نام :
"تفاوت مجاهد و شهید " که در آنجا نتیجه میگیرد یک
مجاهد به نیت پیروزی میرود و برای آنکه کشته نشود
و بیشتر بکشد از لطایف الحیل جنگی استفاده میکند ..
و اگر هم کشته شد ، مطابق آیین و عهدش شهید
حساب میشود . اما کسی که صرفا شهید است ، یعنی
از همان آغاز نیتش اینست خود را به کشتن بدهد و
آنچه که دارد ( بدون هیچ توقعی ) در طبق اخلاص
بگذارد تا بلکه کشته شدنش و خونش جامعه را به
حرکت و تفکر و خیزش در بیاورد و موجب رسوایی
و بدنامی دشمنش گردد .. در متون میتولوژی ایرانی ،
سیاوش پسر کیکاووس از اینگونه است .. شاهزاده ای
که بخاطر برپایی مکارم اخالقی ( وفای به عهد ..
نجابت .. راستی ) به سرزمین دشمن رفت و سرانجام
به قتل رسید تا خونش خروش خلق را باعث شود و
دشمنش را منفور سازد و اگر شاهنامه را خوانده باشید
میبینید که سقوط افراسیاب و دلآشوبه ی او همه از
خون به ناحق ریخته ی سیاوش بود .. و انسان
منصف بهترین را انتخاب میکند که آیا کریستین
رونالدو بهتر است یا فلان بازیکن از آبادی ما ؟؟ و این نیست که اگر کسی بهترین باشد فقط بخاطر اینکه
از ولایت ما نیست باید حقش را نادیده بگیریم ..

اندیشمندان بسیاری از عرب و یونانی و هندی و
فرانسوی و ... بر نهضت روشنفکری ایران تاثیر
گذاشته اند که نمیتوان منکر آنها شد ... حسین کاری
کرد که هیچ کس نکرد : شیخ منبر بود و مراد
پیروانش اما آنها را فدای عقیده اش کرد ... خراج
شهر اهواز و داراب را داشت که برای هفت پشتش
کافی بود .. آن را هم فدا کرد .. آرامش و امنیت و
حرمت داشت در مدینه .. آن را هم به حراج تاریخ
گذاشت .. اصلا بهشت پیش خرید خودش و خاندانش
بود چرا که از قبل لقب سرور جوانان بهشت را به او
داده بودند ، نیازی به این کار نبود برای رسیدن بهشت
.. حسین میتوانست همه چیز را طلب کند ؛ کافی بود
که لب تر میکرد تا معاویه او را به امیری خراسان یا
عراق منصوب کند. و از همانجا میتوانست بر خلیفه
بشورد .. اما او اینکار را هم نکرد ..بلکه در موقعیتی
نابرابر ، خانواده اش را .. مالش را .. موقعیتش را ..
و خونش را یکجا تقدیم عقیده اش کرد ...
براستی که او حماسه ساز نبود بلکه خود حماسه بود
حماسه ای به عظمت آفرینش ..

وقتی نوجوانی 19 ساله بودم ، با اینکه شیعه نبودم آنزمان حسین را برگزیدم و چراغ راهم قرار دادم ... تمام روحیه ی جنگندگی و شجاعتم و توان و شکیب و اعتراضم از همین حسین است و کسانی که پیش از او و پس از او حسینی بودند و تن به مذلت ندادند .. مثل لئونیداس .. مثل آریوبرزن .. مثل سربازان اشکانی در جنگ حران . مثل آن نه نفر یاغی طاغی که بر سینه ی بیستون منکوبند و تنها گناهشان این بود که به داریوش هخامنشی گفتند : " گوهرشبتابی که بر ریش توست ، زمانی بلور اشک دختران بابل بوده است " ... مثل ملکه ی ماساژتها .. مثل بسیاری از پیامبران ، عیسا پسر روح القدس .. با
اینکه پیش از حسین بوده اند ، اما حسینی اند .. دین حسین شیعه یا سنی یا بودی و میترا و یارسان نبود . اینها همه مقدسند آری .. اما دین و مکتب حسین اعتراض بود .. و روح سرکش ذلت ناپذیرش ..
....
پس از حسین هم حسینیان بسیاری میشناسم که شاید حتا نام حسین را هم نشنیده باشند اما از نظر مانا در اردوی حسین بوده اند .. مثل رییسعلی دلواری .. مثل میرزا کوچک خان ..مثل ساموئل بکت .. مثل پابلو نرودا .. مثل ارنست همینگوی .. مثل تمام هنرمندانی که پشت هنرشان قایم نشدند بلکه سنگر گرفتند برای ایستادن .. مثل "سر تامس مور" صدراعظم اروپایی که در دعوای پاپ و پادشاه طرف پاپ را گرفت و از مقام و منزلت و جایگاهش و سپس آزادیش و سرانجام جانش هم گذشت اما از عقیده اش برنگشت ))
در حالیکه در جهادنصر کرمانشاه یادمه چندصد نفر آدمک ته ریش دار بودند که زکات و نمازشان هم سرجاش بود و از آنور هم مثل برخی از حاجی های منطقه ی خودمان خودمان نذر و نیاز و عید یارانشان به راه بود ,, جرات نداشتند به مهندس مقومی بگن حواست نیست مهندس جان امروز جمعه س و باید یکساعت زودترتعطیل کنیم .. تا اینکه من جلو رفتم و بهش گفتم درحالیکه فقط 24 سال داشتم و جوانترین عضو جهاد
بودم و تنها 9 روز پس از گفتن این جمله ی ساده اخراج شدم ... البته چلو خوردن و سینه زنی راحت است اما حسینی بودن جگر میخواهد آنهم در بین مردمان کرخت ، یائسه و قالب شده ای که حتا حاضر نیستند از جای پارک پرایدشان هم بگذرند چه برسد به دست شستن از شغل و موقعیت و زبانم لال جاااااان.... چه حرفهایی !! .. و بعد همینها ده سال پس از تو که عمرت را در راه اعتلای آزادگی و این فرهنگ گذاشته ای که از عقیده ات برنگردی بخاطر شغل و پول و ... با کلی مال و منال و سابقه ی بیمه و چهاردیواری امن برمیگردند و به تو .. دقیقا به تو میگویند : آقای مانا تو چرا هنوز مستاجری ؟؟؟ !!!!!!!!!!!!!
.... نامش را ادیبان و واژه شناسان ، " وقاحت " گذاشته اند ... اما وقاحت براستی نجیب و مظلوم است در اینجا .

عادت به نفرین ندارم .. اما میتوانم به حزب خودم لااقل سلام کنم :
سلام بر تو ای آقای اعتراض و آزادگی .. حسین

سلام پژمان
در مورد شعرت چیزی نمینویسم .. میخوام بارها بخوانمش . امشب من و این شعر تا صبح کنار همیم

یادش بخیر سال۷۱ یا ۷۲ بود
خانه بزرگی در کرج داشتیم
پدرم مسئولیت فرهنگی داشتند یادم می آید روزی دو کامیون پیاز و سیب زمینی و کلی وسایل اوردند
همه می‌گفتند این اخونده داره احتکار می‌کنه با سن کمم رفتارشان را می‌فهمیدم
وقتی از پدر پرسیدم اینا برای کیه برای چیه گفت برای امام حسینه برای روز واقعه چون زیاد سنی نداشتم توضیح زیادی نمی‌داد فقط می‌گفت برای غذای بازیگر هاست
آن سال روز واقعه در یکی از بیابان‌های کرج فیلم برداری میشد پشت صحنه هایش هنوز یادم هست که با پدر میرفتم
و فکر میکردم تعذیه است
ممنون پژمان جان چقدر یادش را زنده کردی
و چقدر شعرت زیبا بود

دوستت دارم 💓

عرض ادب استاد
عالی سرودید
احسنت بر شما
🌹🌹🌹🌹🌹🌹

بداهه ای تقدیم شعر زیبای شما
شاعرواستاد دانا

ای حسین ع
خون است جهان ز دست نامردی ها
آشوب شده از غروب شب گردی ها
خورشید که رفت و آسمان غمگین شد
چشمان زمین خشک شد از سردی ها

زمزمه یا حسین ورد قشنگ لباست
از لبای ابالفضل ناله ادرک اخاست
لطف حسین بردلم باز کرامت دهد
هرکه حسینی نشد فارغ از این ماجراست
درود برشما

آزادمردی همچو حسین بن علی ع دنیا به چشم خود ندیده و نخواهد دید🌺
ماندگاری نام حسین ع و کربلایش حس کنجکاوی را بر می‌انگیزد که چرا گروه‌های زیادی از مردم در طی ۱۴۰۰ سال به این ایسم گرایش دارند؛ درحالی که ایسم‌های زیادی وجود داشته‌اند و دارند و پس از مدتی فروکش می‌کنند...

و اما امید،
دلتنگ است...
دلتنگِ آزاداندیشی و جوانمردی‌...
دلتنگِ آن صدای هیهات من الذله‌...
صدای "هل من ناصر" آن آزادمرد را حتماً می‌شنوید؟!
در این آسمون سیاه،
هنوز هم صدای ابن مرتضی طنین‌انداز است...
کیست که او را یاری کند؟!
اصلا کسی می‌تواند با او هم‌صدا شود؟!
#ناامید

درود و عرض ادب
قلمتان را متبرک کردید به نام او
ثابت قدم باشید در ره او
چو رهی جز ره او به ترکستان است

درود بر شما
تقدیمی زیبایی ست
اجرتون با حضرت دوست

درود بر شما صد امتیاز

چ زیبا

سلام پژمان عزیزم
افرین بر شما
خوب الان همین فرصت هل من ناصر ...را به دشمن و دوست نمیدن
بازم معرفت کفار در اون موقع ها
.............
سبز میاندیشید
در بوم رنگی قرمزی که
با شلیک منقاش به خودش
قرمز تر هم شد.
.............شاهرخ

نقاش....ببخشید اشتباه شد

سلام و عرض ادب
درودها بر شما استاد بزرگوار و دست مریزاد به قلم توانایتان
بسیار زیبا و ناب قلم زدید
پاینده باشید گرانمایه
🌼🌼🌼

بسیار عاااالی بود🌸👌🏼

سلام و عرض ادب و احترام خدمت استاد عزیز جناب بدری بزرگوار
چقدر زیبا و شیوا روز واقعه را بر فرد فرد خواننده ی شعر
پای لحظه ها امروزی کردین و یا شاید امروز را به روز واقعه بردین.

بسیار زیبا بود

درود شاعر گرامی
عالی بود


از سور و ساتِ مصائب بودم
که از سبابه ی یادت
فرشچیانی کرد طلوع و
قلموی اعجازش را
درونِ رنگ روغن رویا زد

درود جناب پژمان بدری خواندم وبهره بردم ازسروده اتان .

عاشقی که معشوق رادید دراو خودرانگرستیدو به معبودرسید
"کیست مرا یاری کند"
ندای حسین ندای بازگشت انسان به خود بود.
آنچنانکه که فرمودند:

مُلِئَتْ بُطُونُکُمْ مِنَ الْحَرَامِ وَ طُبِعَ عَلَی قُلُوبِکُمْ وَیْلَکُمْ اَ لَا تُنْصِتُونَ اَ لَا تَسْمَعُونَ فَتَلَاوَمَ اَصْحَابُ عُمَرَ بْنِ سَعْدٍ بَیْنَهُمْ وَ قَالُوا اَنْصِتُوا لَهُ»(3)؛ (آری در اثر غذاهای حرامکه شکم های شما از آنها انباشته شده، خداوند این چنین بر دلهای شما مهر زده است وای بر شما! چرا ساکت نمی شوید؟! چرا به سخنانم گوش فرا نمی دهید؟!).

الهی دلهایمان به معنویت روشن باشد
عنوانی که آن انسان شناخته می شویم .