باور

گم گشته ام و راه بسی سخت راهبرم شو...
تا بوده همین بوده و عشق است در به درم شو...
من آن مرغ که در کنجِ قفس بال ندارد...
ای آزاده ترین مردِ جهان بال و پرم شو...
عشق آمده ویران کُند و راه ببندد...
من عقب مانده ام ای قافله سالار همسفرم شو...
شب تا به سحر بَر در خانقاه نشستم...
شاید که اجابت شود این وصل قضا و قدرم شو...
دل دادم و آتش زدی و شعله کشیدی...
تا در گوش تو این ناله ی شبگیر کمی خون جگرم شو...
قصه ی عشق تو دروغی که شده وِردِ زبانم...
با مرگ من آن راست شود گور بیا همبسترم شو...