غزل

.
انسان نبود و غربت انسان، اگر که عشق...
شیطان نبود و آتش طغیان، اگر که عشق...
.
دائم اسیر درد خودش بود و بندگی‌ش
حوّا کجا و گندم و شیطان، اگر که عشق...
.
حوّای مو طلاییِ من، عاشقم ، ببین
حتی نوشته در ته فنجان ،اگر که عشق...
.
دنیا غروب میشود از پشت پلکهات
از  چشم مست سر به گریبان، اگر که عشق...
.
دارد دلم دوباره کمی شور می زند
شاید رسیده لحظه ی امکان، اگر که عشق...
.
شاید دوباره آمده از خاطرات دور
از لابلای برف زمستان/اگر که عشق...

(مهدی واحدی)