فرزندان غم

درود بانو
غمگین و زیباست

درود استاد خوشروی گرامی
غزلی زیبا با ردیفی شاعرانه
تموم ابیات تازه و زیباست
تقسیم یک واژه بین دو رکن مجاور توی بعضی از مصرعها جالب و آموزنده بود:
مواج شد دریای بیرحمی که نامش زندگیست
ما را هدایت کرد با گردابهایش سوی غم

ممنون بخاطر آثار زیبا و آموزنده تون

پس از غروب عشق تو شدم اسیر سایه ها
شدم سکوت نشکنی میان آن گلایه ها

قرائت کتاب عشق نکرد مومنم ولی
امید بسته ام بسی به معجزات و آیه ها

امید بسته ام به تو که آشنای قلبمی
که سر برون بیاوری از عمق سرد لایه ها

برای گفتن غزل تو را خیال می کنم
دوباره غرق می شوم در اشکها سرایه ها

شریک قلب من تویی اگرچه ورشکسته ام
اگرچه در نگاه تو به باد رفته مایه ها

تو نیستی و همچنان همیشه در کنارمی
به قلب من تو می زنی هنوز هم کنایه ها... (م. فریاد)

زنده باشید استاد

سلام :

درود بر شما
--------------------
رفتند آنجایی که کوی آشناییست
آنجا که ماوای شهیدان خداییست

جایی که جان آرام گیرد نزد جانان
آن جا که "عند ربهم" فرمود قرآن --- شهید علیرضا فیروزی

درود بانوی گرامی
بسیار زیبا و ماهرانه سروده ای دست مریزاد

درودتان،سپاس از حضورپرمهرتان بزرگواران