فریاد

سلام

شعرهایی که برای موضوع خاصی سروده می شوند کمی دست و بال شاعر را برای خراماندن آرایه های ادبی در دشت واژگان می بندد
هرچند در این شعر کمتر از المان های ادبی استفاده شده است اما قطعا و یقینا شعر آیینیِ خوش آهنگی ست که بعد از فراز و فرودهایی که شاعر از ابیات اول دست به آن میزند پایان مخاطب را متوجه این میکند که این شعر و زخمهایی که بر تنش شکوفه کرده برای ایرانی ست که به حسرت های فراوان بیمار شده است
یکی از موضوعاتی که در این آثار زیاد به چشم می آید به بند درآوردن درست کلمات به دام وزن است که در این اثر به خوبی اتفاق افتاده است جز سوختم ای شعر من...آوردن سه من پشت سر هم باعث سکته در خوانشم شد که شاید هم اشتباه از خواندم باشد...
و جایی که شاعر شاعرانگی را به اوج میرساند مصرع بیت آخرست که تخلص خود شعله و سوختن و بی طاقتی خود را کنار آرامش ِ آزادی ایران آزاد اما همیشه در اسارت غصه ها میکذارد
مچکرم از این شعر