عاشقانه نشد !

دریغ عاشقانه^[1]

صبور مثل تو ماندم، ولی بهانه نشد

شرار سینه‌ی من خالی از زبانه نشد

هزار آینه دیدم، شکسته از حیرت

حریم کوی تو وقتی نگارخانه نشد

کدام پنجره را سمت کوچه واکردی

که در مشام غزل، صحبت ترانه نشد!

کدام زخم، نشاندی که بال خواهش سوخت

کدام شاخه شکستی که باز لانه نشد

بهار مثل تو زود از کنار من رد شد

ولی به خاطر پاییز، شاعرانه نشد!

هنوز فصل پرستو برای پرواز است

اگر چه فرصت دل، صرف آشیانه نشد

1378 - قم