پاییز که جانش درآمده

بنام خدا
از میان خشُّ و خشِّ پاییز هایم جستجو کن
دست هایم را بگیر و بیشتر از پیش روو کن 
تا دهانم خواست با یک گلایه آشنا گردد
مُهر بوسه بر لبم بنشان و دردم را مگو کن 
در تب‌ تند تنت حبس ابد کن کفش هایم را
شرح یک عشق حقیقی را برایم مو به مو کن 
قهوه ی یک عصر پاییزی کنار یار میچسبد 
زیر چشمی هی نگاهم کن،وَ فنجان را سبو کن
شیشه ی یخ کرده ی این خاطراتت را که ها کردی 
اسم من را روی آن بنویس و هر یک حرف را جو کن
من که مشتی خاطراتم، گوشه ی تقویم کز کرده
عکسها هایم را ببین، لباسم را که پیشت مانده بو کن
تُنگ دلتنگی ترک برداشت در یادم اگر روزی
شعر هایم را بخوان و اشک هایت را رفو کن

#احسان_اسکندری