غزلک

آسمان را روی تنت / بنویسم  :

خوابم باکره می ماند!

تا پرده ای از پشت پنجره

خورشید بزاید/ برای  برف های تو.

آجر روی آ / جر خورده است

گلوی رود / خانه ای که بمب می سازد و

فال می زند به / حافظ / سقط کرده بچه اش را

به خاطرمردمی که  برای آروغش شیهه می کشند.

سرت را بالا بگیر!

گیرم تو هم شاخه نبات بجوی

یونجه های شیراز بوی بهار نارنج نمی دهند.