ریز گلاب بر تنم ... که از غبار ........... خسته ام
ز بوی دود و عطر ِ رنگ ... ز خاکِ خار خسته ام
نسیم ِ صبحگاهِ تو ... نفَس نفَس به جان ِ من
شرابِ ساقی ِ صفا .... به لب بیار .... خسته ام
سپید جامه ی طَهور ز گنجه ی بهشت دِه
من از مُرَقّعِ سَواد .... به هر تبار ..... خسته ام
مرا ز دُرجِ بودنت بیار خاتَم ِ ابد
که از طلوعِ هر طلا ...( به هر عیار ) ... خسته ام
مرا ز کاف و ها و یا ... ز عَین و صاد .... نور بار
ز چشمکِ ستاره های ِ طُرفه سار ...... خسته ام
ببار دُرّ ِ زندگی ز آسمان ِ سادِگی
ز هَر هوای خشک و سَرد ... رمیده وار خسته ام
مرا صَفای آیِنه .... زِ قلبِ صاف و یَم ببخش
ز ساحل و ز انتظار .... زِ هَر کنار .... خسته ام
که غرقِ هستی اش شوم ... ابد قدَم رَهِ بقا
ز بودنِ (عدم صفت) ....به هر مَدار.... خسته ام
ز موج های برقرار .... به قلب و روح ِ کوهوار
بکوب و غرق ِ عشق دار .... که بیقرار خسته ام