نازِنگاه

نــازِ نـــگاهت دلِ مـــا را ربـــود 
پنجره‌ای تـازه به‌رویم‌گشـود 
گرچه‌زِ تــو دور شـدم ماهِ من 
لیک‌به‌غیر ازتو به فکرم نبود 
جان‌به‌فدایت‌همه‌یِ‌هستی‌ام 
عشقِ تو شدبافته‌درتار وپود 
بی‌تو‌دلم‌خـانه‌یِ‌دردوغم‌است 
پُـر شـــده از مِهــرِ تو کُلِ وجود 
چون خبری از تو رسد٬کارِ من 
هست‌به‌هَر لحظه قیام‌و قعود 
تــا بِرِسـی ٬ خـــوب تماشـــــــا کُنَم 
چهره‌یِ خنــــدانِ تو را زودِ زود 
یادِتو هـر جا که به ذهنم رسید 
گشت‌روان‌شـعر زِلب‌هاچو رود 
دست و دلم باهم و بی اختیـار 
خـوبی واوصافِ تورا می‌سرود 
ای گُلِ زیبــــایِ من ٬ ای جـانِ من 
باد زِ حـــامی به تو صـــدها درود