من زنم

شعرپاکى را مینویسد یک زنى آرام,...ها!
بر پیامک تا برد از عاشقی پیغام ها
من زنم،یک عشق ،یک معبود طفل
از نگاه شب زده، تنها برای کام ها
در قیام زندگی بوده قیامت قامتی
یک تنه، تا دفع غم، نابودی آلام ها
باده ی نابی برای جام محبوبم،ولی
زهر تلخی از برای غیر او، در جام ها
شعر من خورشید گون باشد هماناديده ام
می زداید بعد از این از دفترم ابهام ها
من فراز عشق را بی شک به پايان مى برم
کفش هایم آهنین، محکم بود خود گام ها