سو سو

یا هو

\"دَر\" لگد خورد و به بازو و به پهلو افتاد

دستِ کین میخ شد و بر دل ِ آهو افتاد

صورت ِ یاس کبود و قد ِ ریحانه خَمود

بوی خون آمد و آن غنچه ی بانو افتاد

آسمان تیره شد و ابر شد و خون بارید

داغ بر چهره ی باغ و گل شب بو افتاد

گشته خاموش مگر کوکب دُرّی که چنین

ماه بر  پیکر ِ مشکات  به زانو  افتاد

یاس پژمرد و دل ِ نرگس ِ ما را غم زد

چشم خون کرد و به سوگش خَم ِ اَبرو افتاد

میترا در غم ِ زهرا به تکاپو افتاد

شعر او شمع ِ عزا گشت و به سوسو افتاد