سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

سه شنبه 22 خرداد 1403
    5 ذو الحجة 1445
      Tuesday 11 Jun 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خظ قرمز ماست. اری اینجاسایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        سه شنبه ۲۲ خرداد

        « سوره عبس » (ترجمه قرآن منظوم)

        شعری از

        محمد حسین پژوهنده

        از دفتر شعرناب نوع شعر سپید

        ارسال شده در تاریخ پنجشنبه ۲۳ مرداد ۱۳۹۳ ۰۷:۵۱ شماره ثبت ۲۹۰۰۷
          بازدید : ۱۱۸۲   |    نظرات : ۵۴

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر محمد حسین پژوهنده

        1   ترش گرديد و رو برتافت،
        2   كه نابينا كنارش آمد و بنشست،
        3   چه می دانى مگر كاو پاك مى ‏گردد؟ 
        4   بلى شايد كه او خود را بپالايد،
        5   و يا اندرز يابد، سود آن او را فراگيرد.
        6   و امّا آن‏ كه مستغنى است،
        7   تو سويش روى مى‏ آرى!
        8   و باكى نيست بر تو گر كه او خود را نپالايد،
        9   و ليكن آن‏ كه با كوشش فراسوى تو مى‏ آيد،
        10  و از پروردگار خويش مى ‏ترسد،
        11  تو پس خود را از او مشغول مى‏ دارى.
        12  مباد اين ‏سان! كه قرآن يادمانى هست،
        13  هر آنش خواست، ياد آرد؛
        14  در الواح گران قدرى،
        15  بلند و پاك،
        16  به دستان سفيرانى،
        17  گرامى جاه و نيكوكار. 
         
        18  بمیرد آدمی آوخ، چه حق پوش است!
        19  [نپرسيده است از خود] كاز چه چيزيش آفريد «اللّه‏»؟
        20  ز تخمى آفريدش، پس گرفت اندازه ‏اش موزون،
        21  سپس ره‏ را بر او هموار گردانيد،
        22  پس از چندى بميراند و به گورش كرد؛
        23  و آن‏ گاهان كه خواهد، پس برونش آورد زنده.
        24  نه امّا، چون كه او فرمان يزدان‏ را نياورده است.
        25  پس انسان، نيك بايد بنگرد سوى غذاى خويش!
        26  همانا آب‏ را ما ز آسمان بر او فرو ريزيم،
        27  زمين ‏را باز بشكافيم،
        28  كه تا ز آن دانه رويانيم، 
        29  و هم انگور و سبزيجات، 
        30  و زيتون و درختان بلند نخل؛ 
        31  و بستان هاى برهم بافته انبوه؛ 
        32  و ميوه، هم چراگاهان؛ 
        33  كه توش و بهره‏ اى باشد شما و دام هاتان ‏را. 
         
        34  پس آن‏ گاهان كه آن فرياد جان ‏فرسا به گوش آيد، 
        35  چونان كو از برادر، شخص بگريزد، 
        36  هم از مادر، پدر، 
        37  و از همسر و فرزند خود آن روز؛ 
        38  براى هر كسى آن روز، كارى هست دل مشغول. 
        39  چه روهايى كه در آن روز باز، و  
        40   شاد و خندان است؛ 
        41  و روهايى كه گويى گرد غم پاشيده بر آن است، 
        42  و يا گويى فراپوشانده آن ها را غبارى تار، 
        43  همانان اند حق پوشان بدكردار! 
        ۱۵
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        0