چــــون ذرّه ی رقصــــــان ز دریـــا برون ش
شـــــد ذره ی افــلاک، ره عشــــق گــمـــان شد
از مــنظـــر خود دیده به هر ســـــو روان کرد
ســـر گشــــته و حـیران پی هر موج خزان شد
هر سو نگریســت خـــانه ندید و رهِ مـــقصـود
تا مـــاهــیـتش در پــسِ خـــاشــاک نهــــان شد
در جـــمـــع غـــبــــار و دگـــر ذرّات معــــــلّق
در ســــــلســــله ی گــــردش ادوارِ زمــان شد
در جــــبــــر و پـــــیِ هــــــــــــر وزش بـــــــاد
هر لحـظه به هـر فرد و به هر زوج زیــان شد
روزی دل خـــــــود پــــر غـــــم و کـــین یـافت
چـــــون دید که در بـــادیـه ای خشک عیان شد
گـــفتا عجـــبا! مقــــصد و مـقصـود چـنین بود
که ایـن ذرّه به ایــــن وادی بــی زرع روان شد
چون دیده همی بســــت و به اندیشه ی جانان
هر شـــــب چــو بدینســـان گـذر عمر برآن شد
یک شــب به خیالِ رهِ معشـــــوق که گذر کرد
در گـــوش دل و راهِ نهــــان بانــگِ جــهان شد
تو ذرّه ی دریـــایی و راهــت نَه چـــنین اسـت
مقصود تو دریاسـت، به غلـط خشک درآن شد
ماهیّت تو آب و نَه این گـــــــرد و غبـار است
هر کــس شـــود آن چـیز که در فکر همـان شد
چون صـــــوت خــــــــدا را بشـــنیدی ز ره دل
دانـــی کـــه چــــه هســتی و رهِ عشق امان شد
بی من شـو در این راه و از این من حذر کن
چون هیــچ شــدی، مقصـــد و مقصـود بیان شد