غزل رقص ستم

غزل رقص ستم

خوشنود نشو قلبم ، دیدار غریبانــــــــــه

خوش بین نشو سردار، با این دلِ دیوانه

***

اوشاد و سر افراز است شب اینگونه می خواند

مایوس و بی پرواست چون درویش بی خانـــه

***

با رقصِ ستم انگار ، لرزیده تنش از شوق

گویا که فضایی نیست ، چرخیدن مستانـه

***

با خنده تبش  پیداست ، از ناله ی سنگینش

چون سایه هوسها خواند غم در خشت ویرانه

***

محتاج نشو ای دل ، دنیا و طمع بـــــازی

معجون نشو با فقر، چون موی سر و شانه

***

صبر است کلید عشق ، عاشق نشدی تا حــال

خوش طبع به گل چسبید  ، زیبایی به در دانه

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 28/12/1392