آه سحرگاهی

بگذار در غمخانه ام تنها بمانم

هرجا هوا ابری تر است آنجا بمانم

آه سحرگاهی مرا دیرینه یاریست

شاید بجرم تشنگی دریا بمانم

آن عشق جانسوزت ورق زد دفترم را

گفتم که با احساس تو اینجا بمانم

اما مرا طاقت ربودی بی نتیجه

باید که من هم راز با شبها بمانم

دیگر مرا در شهر آشوب آشنا نیست

همچون غباری سینه صحرا بمانم

گرچه فریبا شد تمامأ عمر شیرین

تندیس فرهادی شوم رویا بمانم

برزو به نور آغشته کن اندیشه ام را

یادی شوم در سینه ها پویا بمانم.