عاشق شو دگر بار

دلتنگـــــــــی خود را بگرفتم جهت باد

تا بلکه بدینسان رود از خاطر و از یاد

تا باد بدید این همه دلتنگی و غــم را

گفتش که من هرگز نروم راه عدم را

این بار گرانی که تو بر دوش کشیدی

هر گز نرسد با تو دگر صبح سپیــــدی

من محو شوم گر که بگیرم همــــــه آن را

غم های تو چون زهر کُشد پیر و جوان را

من در عجبم از همه آن صبر و تحمل

بِنشین و بِکُن بر همه آنها تو تامــــــل

چون عشق شده عامل اصلی تباهی

با عشق مجدد نَبُود بر تو گناهــــــــی

عاشق شو دگر بار و بِکَن رخت عــزا را

سیراب شو از چشمه این عشق گوارا

بر عشق بنا گشته همه پایه هستــــــــی

جایز نَبُود در ره عشق ، رخوت و سستی