به خسی بها ندارد

مسپار به کس دلت را که دلش صفا ندارد
مشو عاشق نگاری که به تو وفا ندارد
به دیار پاکبازان سر و جان خود فدا کن
که بهشت سرد دنیا به خسی بها ندارد
چه هوای غم گرفته دل درد مند مارا
که به داروی طبیبی شبی هم شفا ندارد
تو همان گلاب حسنی که غرور و ناز داری
به خزان خسته بنگر که بهار بقا ندارد
به کجا روم بگویم غم غربت خودم را
که خدای آسمانها خبری ز ما ندارد