بی نان به سر نمی شود !

بی نان به سر نمی شود !

سالگرد مرگ پدرمان را یاد باد !

که می توانم صدای نی نوای نی زن را بشنوم

شاید آتشفشان غم هایم چند باره قلیان کند !

هان ای پدر !

بی تو و و بی همگان خوب دیدی که روز و روزگارمان به سر می شود !

نه دلم داغی از تو در خود دارد و نه فرصت اندیشیدن به تو را هم دارم !

نه اینکه این همه ، سر در گریبان و آشفته اند 

شاید ، در سوگشان پیاله ای از غصه سرکشم !

منتظر نباش که بی تو روزگارم به سر نشود .

اما تو ای سنگ صبور دلتنگی هایم  !

چه رفت بر ما که خلوتی نمانده برایمان .

از بام تا شام چشم بر حجره ی حاجی داریم

 نه نانی در خوان و نه پولی اندر کیسه ...

 غم آن و سفره ی بی نان تمام خلوتمان است .

من و او و همان که بی او به سر نمی شد

در صف نانوایی پشت سر هم

 خوب می دانیم که بی یار به سر می شود ، بی نان به سر نمی شود !