این مرد...

هر از  گاهی  که دلتنگ و  پریشان می شود این مرد

عجب    محتاج    اشک   زیر  باران می شود این مرد

نمی دانی    چه    غوغائیست   در  من  در  نبود تو

یکی   از   دربدر  های      خیابان  می شود این مرد

از   این  زخم   زبانها  طعنه ها   یک  روز می فهمی

که   آخر پای  این احساس  ویران می شود این مرد

جفا   هرگز   به   آن چشمان    معصومت   نمی آید

تب آلودست شعرش،غرق هذیان می شود این مرد

رمیدی  یا رماندی  ،روی  عشق و عاشقی کم شد

از این پس مثل آدم نه، که انسان می شود این مرد

مدارا  در   مرامت  نیست  ،  اما    خوب   می دانم

پس ازهر شکوه فردایش پشیمان می شود این مرد