شمع شب افروز منی

مستم و شیدای هر روزم همان دیوانه ام

دل سپردم دست تو افسونگر افسانه ام

هر شب و روزم سو به کوی قدسیان

از تب و تابت چنین نیلوفر گرمابه ام

مرد می خواهد چو من دستی ز دامن ناکشد

می رانی تو دلم با عشق تو رب واله ام

تو بسان گل رخان شمع شب افروز منی

من به دامت کبک دشت و آنچنان پروانه ام

سعی من حاصل ندارد کو رفیقی را مدد

چشم کور و گوش کر، دست سکون مستانه ام

شرط تو خارج ز دست و دین و ایمانم نگر

بگذر و راه خویش رو راوی شبانه ام

همچنان که آصفی بهرم تاسف میخوری

من به دورت میگردم مهتاب روزانه ام

سود نیکو آمد از تو بر دل عاشق چنین

افسوس برایت درد و دردم دردانه ام

شکوه"