پاییز

شده از دور نمایان پاییز

باغبان از غم هجران لبریز

زرد شد رنگ درختان سترگ

ریخته برگ درختان بزرگ

باغ گل گشته تهی از بلبل

خشک گردیده گل و هر سنبل

چهره ی باغ ز هجران شده زرد

به دل مرغ چمن غصه ودرد

باغبان غصه مخوراز دل خاک

بزند بار دگر غنچه ی پاک

به شکوفه بنشیند گل باغ

رود از باغ به در جوجه ی زاغ

بخورند قمری و بلبل دانه

بزنند چهچه وسازند خانه

بزند بار دگر مطرب ساز

به طرب زمزمه گویان آواز

دانشا  سست مباش و برخیز

عن قریب است گه رستا خیز

بهتر آن  است غنیمت دانی

نبود عمر گلان طولانی

       اثر پدر عزیزم هاشم دانش مایه(تخلص: دانش)