عشق سیاه

با عرض ادب و احترام  به همه دوستان عزیزم . . .

این اثر رو تقدیم میکنم به تمامی شاعران عاشق و بخصوص تمامی نازنین هایی که بنده رو از ابتدای حضورم همراهی کردن و همچنین به خانم  صدف عظیمی مهربان به رسم سپاس از ایشان.امیدوارم مورد پسند شما مهربانان قرار بگیرد :

نمیدانم که بودی که همچون نسیمی ملایم بر نیستان زندگیم وزیدی وگلهای معصوم وپژمرده دلم را آشفتی.نمیدانم کدامین گناه من اینگونه آتشی ساخت برخیمه های خاموش دلتنگی ات وآوازها وسوز وگدازهای عاشقانه ازکدامین حنجره دلدادگیت برروح سرگردانم جاری شدکه تمام جانم را مست خودساخت وهمچون عطرنهفته درگل بودی ومن پروانه وجودت شدم من تازه شدم من درتو خود شدم حال چگونه جام تنهایی راسرکشیدی ببین حال چگونه می گریم برای خورشید وجودت که درلا به لای سالهای اندوه ودلواپسی من گم شد حال که تقدیر وارونه شده وشهروجودت روبه خرابی است من مینویسم برای تو با واژه های سرگردانی که معصومانه قصه تنهاییت را فریاد می زنند کاش بودی و می دیدی چشمان بارانی اما امیدوارم را،حس می کردی وسعت قلب اندوهبارم را که جز بادیدنت لبخند دوباره ات ولمس حس بودنت آرام نمیگیرد بی تو در هیاهوی زمانه در وادی نا باوری ثانیه ها گم می شوم بیا دوباره خوشبختی را باهم در آغوش بگیریم

وقتی که توباشی همه چیزم خوب است

تنسیم بهار در تنم دلکوب است

بگذار که اقرار کنم قاصدکم

آرامش آغوش تو جان آشوب است