دق

می خواهم بخندم

آن قدر که روده بر شوم

به این تکرار بی قواره ی زیستن

بی شرمانه پا به روز گذاشتن

رو به خورشید

بی آنکه سر خم شده باشد

می خواهم بخندم

 به تمام درخت های شهر

حتی اگر سایه نداشته باشند

و شناسنامه

قلب تپنده شان را زخم نکرده باشد

می خواهم بخندم

از این خوابی که مسری ست

از این شبی که بال گشوده

رو به تمام فردا

آن قدر که روده بر شوم

می خواهم بخندم