تا مرز بی نام و نشانی

تا کی من و خوش باوری اندیشه ی خام

بی هوده را دل بستن و امیّد انجام

هر شب نشستن منتظر ، شاید که در زد

تا صد شمردن بارها ، آرام آرام

آن سوی قاب شیشه تاریک است و خاموش

این سو صدای خنده ی جام است و اوهام

تا کی دوبیتی خواندن و آواز دلگیر

با عکس های یادگاری؛ یاد ایّام

تا کی من و دیو ِ شب ِ تنها هماغوش

بیم و هراس از بی کسی سردرد و سرسام

تا کی غم پنهان نگویم وای ازین درد

گاهی هر از گاهی اگر ؛ گویم به ایهام

دیگر نمی گویم (درخت پیر) و تمثیل...

از (مرغک) و از صید و از صیّاد و از دام

دیگر نه نفرین و شکایت دارم از کس

تا مرز بی نام و نشانی مانده یک گام

اردکان 29/7/89