طنین

سلام و سپاس
خوب زیبا نیست را بر قلم جاری کنید و از عذاب وارهید
البته زیبایی نسبی است و سلایق به عدد انفاس خلایق متعدد جناب افلاطون ظاهرا در هیپیاس بحثی در باب زیبایی داشتند
احتمالا شکوفه هایی باشد ولی کهن گرایی و مغلق نگاری جلوی نور را گرفته و شکوفه در آن شکوفگیش منجمد گردیده است باری شاید رسالت هر هنرمندی البته بنده که بی هنرترینم آن باشد که اثر هنری ای خلق کند که از حیث نظرگاه وجودیش زیبا باشد و چون نظرگاه ها واحد نیست اگر چه در ژرف ترین نگاه واحدند نمی توان منتظر بود زیبایی در جمیع چشم اندازها خویش را رخ نمایاند و این ستر زیبایی سطری از دفتر بی کران زیبای هستی است
سپاس

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

سلام
بیتی نیز پسند منظری واقع گردد سیاوش را بس
سپاسمندم

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

سلام
سپاسمندم
موفق و موید باشید

سلام
خداوند وجودشان را حافظ باد
بله هم نقد و هم مدح را زیبا بیان کردند

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

درود
شما نیز جالب می نگارید
اول سروش ذهنم را برد به قالب سروش گفتم بند اول را شاید مقصود این است که به صورت سروش نگاشتم
متوسط الحال فکر کردم یعنی اثر متوسط است و خوب قدری غرور کاه بود قاعدتا این اثر تازه سروده شده و بنده مست غرورم که شاهکاری به جهان ادبیات عرضه کردم و فوق جمیع شاعران من الازل الی الابد گام نهادم ناگهان گفته شود متوسط الحال بر وزن معلوم الحال است که از عرش به فرش با مخ فرو خواهم کوفته شد
ولی خوب با تاملاتی به مقصود شریف نائل آمدیم
خوب اگر بیت اول آن جوری بود که مخاطب همان گام اول عطایش را به لقائش می بخشید
اخیرا کمی در ساحت فیزیک و کوانتوم و اینها غور و سیر کردیم و از کوزه همان برون تراود که دروست
جناب پلانک از عالم فیزیک به سرای ماورای فیزیک تشریف برده اند بنابرین امیدی به امداد ایشان نیست
بر زانوان مبارک بایستید و امیدی به یاری احدی نداشته باشید و عویصات و تار و پود های اثر را یکی پس از دیگری بشکافید و در آخر نظاره گر باشید که پشت جمیع این هیاهوها هیچ خفته است بیدارش کنید

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

غرور کاه تعبیر جالبی است
غرور افزا هم پس میشه گفت به ضرورت
وچه ترکیباتی که منتظر کشف هستند

نوسانت احوال ادم رو در زمان خواندن نظرات قشنگ بیان کردین

سلام بله زبان فارسی قابلیت های خوبی دارد
ما فقط راوی آنچه پیامتان به سرمان آورد بودیم

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

سلام
متشکرم

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

سلام
بله خاطرم هست
خدا را شکر که این اثر را در سیزده ارسال نکردم
البته آثار منتشر نشده ای که بسی بغرنج تر از آنچه تا کنون منتشر شده هست اگر طالبید در سیزده از یکی از آن دفینه ها که مملو از عتیقه هاست رونمایی کنم تا تاریخ باز تکرار شود
بله گذر ایام را نتوان چاره ای نمود الهی که به خوشی بگذرد
لطف دارید بیت اول را برخی دیگر از اعزه نیز پسندیدند و اگر کل اثر در همان حال و هوای بیت اول بود یحتمل شاهکاری خلق می شد اما چه شود کرد به جاده خاکی زدیم و زیرخاکی ها متلالو شدند
شاید در بیت آخر اندکی داشتم به جاده نزدیک می شدم اگر چه همی خفتی انتهایی آب پاکی را به روی دست خواهد ریخت
سپاس و همچنین
قبول حق و نیز قبول باد

سلام
متشکرم
هر فرازی را فرود ممکن است در پی باشد
جرقه اول محتمل است الهام سروش بارگاه قدس باشد ولیک بسط آن بارقه ممکن است با الکنی لسان رو به رو گردد
سخت نویسی نیز در خون ماست و باید که خون خودم را عوض کنم لکن یکی از اقوام گویند چنین کرد و به ابدیت پر کشید
ساده نویسی یکی از اوراق دفتر ادب است ولی این دفتر را ورق های دیگری نیز هست البته ساده نیز هست و چشم توفیق باشد نشر خواهم داد

سلام
سپاس

سلام

از هر چه می‌رود سخن دوست خوشتر است
پیغام آشنا نفس روح‌پرور است

هرگز وجود حاضر غایب شنیده‌ای
من در میان جمع و دلم جای دیگر است

شاهد که در میان نبود شمع گو بمیر
چون هست اگر چراغ نباشد منور است

ابنای روزگار به صحرا روند و باغ
صحرا و باغ زنده‌دلان کوی دلبر است

جان می‌روم که در قدم اندازمش ز شوق
درمانده‌ام هنوز که نزلی محقر است

کاش آن به خشم رفتهٔ ما آشتی‌کنان
بازآمدی که دیدهٔ مشتاق بر در است

جانا دلم چو عود بر آتش بسوختی
وین دم که می‌زنم ز غمت دود مجمر است

شب‌های بی توام شب گور است در خیال
ور بی تو بامداد کنم روز محشر است

گیسوت عنبرینهٔ گردن تمام بود
معشوق خوبروی چه محتاج زیور است

سعدی خیال بیهده بستی امید وصل
هجرت بکشت و وصل هنوزت مصور است

زنهار از این امید درازت که در دل است
هیهات از این خیال محالت که در سر است

برادر به به که حرف دل را به نیکی گفتید و حق مطلب را ادا فرمودید ولکن نگران نباشید به وصال نیز نائل خواهم آمد
برادر این تا مصرع اول بیت ماقبل آخر بود ولی در مصرع بعدش بعد از اینکه در آتش رفتم و کباب و بعد زغال و دود شدم در بیت آخر باران رحمت نازل می شود و در مصرع آخر هم جناب سهراب می دانید که می گویند زیر باران چه کار باید کرد
خوب همه یارها که یکسان نیستند برخی بله خل می شوند و الفرار ولی ممکن است یکی باشد که در واکنش به این سبک گل کند و قرار را بر فرار ترجیح دهد و به جای بیابان قدم رنجه فرماید به کلبه سیاوش برای کسب فیض بیشتر

سلام
سپاس و تشکر
زنده باشید

سلام
نه فکر کنم در همان معنای گفت کاربرد قدمایی است نمی دانم چه می گویند یا درست به کار بردم یا نه گفتی به معنای تو گفتی نیست یا همان گفت را معنا می دهد یا می گفت می شود
آبدان هم خوب است ولی گویا در وزن نمی گنجد
ابدان مقصود بدن ها اول ابران بود ولی چون در بیت دیگری به کار رفته بود تغییر دادم

نقطه اوج را نمی دانم در فیلم و آهنگ و اینها چه می گویند پس درین بیت به قله می رسیم و بعد باز به سوی دامنه
چون بعدی نبود نیازی به هدهدی نبود

سلام
خوش آمدید
لطف دارید

بارها گفته‌ام و بار دگر می‌گویم
که من دلشده این ره نه به خود می‌پویم

در پس آینه طوطی صفتم داشته‌اند
آن چه استاد ازل گفت بگو می‌گویم

من اگر خارم و گر گل چمن آرایی هست
که از آن دست که او می‌کشدم می‌رویم

دوستان عیب من بی‌دل حیران مکنید
گوهری دارم و صاحب نظری می‌جویم

گرچه با دلق ملمع می گلگون عیب است
مکنم عیب کز او رنگ ریا می‌شویم

خنده و گریه عشاق ز جایی دگر است
می‌سرایم به شب و وقت سحر می‌مویم

حافظم گفت که خاک در میخانه مبوی
گو مکن عیب که من مشک ختن می‌بویم

چه شود کرد چنین سرا شده ایم
بله تعیین مرز زیبایی و نازیبایی گاه آسان نیست و مطلب شما هم به محویت دامن می زند و به زشتان هویت می دهد
صحیح است
درود بر زیبابینیتان
تشکر

سپاس از مطلبی که مرقوم فرمودید

سلام
شکسته نفسی نفرمایید
ما رایت الا جمیلا

استاد آزادبخت اگر اثر زشت است بفرمایید من طاقت شنیدنش را دارم

سلام
متشکر
لطف دارید
مستمع صاحب سخن را بر سر کار آورد
غنچهٔ خاموش، بلبل را به گفتار آورد
نمی خواهم خود را صاحب سخن و بلبل بدانم مقصود آنکه محبت های اعزه سائقی می شود برای عرض ادب
سپاسمندم

سلام
در اثر قبلی هم بانو صیاد لطف فرمودند نگاشتند بی نهایت زیبا و گفتم
زیبا خوب شاید وزن دارد و از این لحاظ زیبا باشد
ولی بی نهایت زیبا را چه کنیم؟
بی نهایت زیبا باشد و بالاتر از بی نهایت نیز نیست و بنابرین بهترین شعر هستی است؟
یا بی نهایت ها هم عالمی دارند و بی نهایت تر هم داریم

سپاسمند الطافتان هستم
خاص احتمالا چون چندان مانوس با عالم ادیبان نبودم خود در بیابان راهی را در پیش گرفتم حال یا به منزل لیلی خواهم رسید یا در کویر این اسیر که دگر ندارد میلی به هستی از قید و بند حیات پناه برد بر ممات بل غباری از او رود به کوی یار نه نه این چه ژاژی بود که خاییدم غبار در کوی یار هیهات دران دیار خاک شوم و از هستی پاک شوم و با رسم کوزه ای ترسیم شود و رسم به دست یار و بنوشد و سیرابم شود نگار

سلام و سپاس

سلام
متشکرم

سلام
موید باشید