سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 8 ارديبهشت 1403
    19 شوال 1445
      Saturday 27 Apr 2024
        به سکوی پرتاب شهرت و افتخار ،نجابت و اقتدار ... سایت ادبی شعرناب خوش آمدید مقدمتان گلباران🌹🌹

        شنبه ۸ ارديبهشت

        بسیار تنهایم

        شعری از

        کرمانی ارتعاش

        از دفتر شعر ارتعاش... نوع شعر نیمائی

        ارسال شده در تاریخ شنبه ۲۸ بهمن ۱۴۰۲ ۱۷:۳۰ شماره ثبت ۱۲۷۸۳۰
          بازدید : ۶۱   |    نظرات : ۲

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه

        دلـم ؛
            دریـای خون ،
                  دشتِ جنـون ،
                       صحرایِ محشر بود...
                             چه بُغضی در بـرادر بود...
         
        شبی که شامِ آخر بود ...
        شبِ سختی مُقّدر بود ...
         
        شب هجران و خاموشی...
        شبی که مـرگِ مـادر بود...
         
        فضـا غمگیـن ... 
        هــوا سنگیـن ...
        که شمعِ پُرفروغِ مهرِ مادر رو پایان است !
        نفس در سینـه ها حبس و ...
        سکـوتِ سـردِ وحشتناکِ غمباری ،
        فضایِِ خانه را پُر کرده بود آنشب...
         
                   و تنهـا اضطـراب و التهـاب
                        از تیـک تـاکِ سـاعتِ
                  ماتمکده بـر گوش می آمد...
         
        نـسیـمی مُشکبـار آمـد ...
        و عطـرِ یـاس و شب بـو درهم آویخت...
        نگاهم با نگاه مهربانش درهم آمیخت...
        دلـم یکبـاره از هـم ، پـاره شـد...
        اشکـم فـرو ریـخت... 
                                    ۰ 
                                 ۰
                              ۰
         
        نـوازش کـردم آن دستانِ لَرزان و نحیفش را
        و عطـر بـوسـه پاشیـدم ،
        سـرانگشتـانِ پُـرمهـرِ ضعیفـش را...
         
        هـزاران نـکتــه ے نـاگفتـه را گفتـم
        هزاران درد پنهـان در سینـه را گفتم
        شنیـدم ، در زبان اشک مادر پنـدها را ...
        نفس میـزد ...  به سختـی ...
        ولیکـن ؛
        بـاز میکـرد به آرامش یکایک بندهـا را ...
        من اما گریه میکردم ، شبیهِ کودکی هایم.!
        نـه مـادر جـان نـرو ...
        تمنـا میکنـم ...!
                  سنگِ صبـور ...
                     سلطـانِِ غمهایـم...
         
        کـه مـن ، 
        بعـد از تـو ای مـادر ...
        ببیـن...
              بسیـار...
                      تـنهــایــم...!!!
         
        ارتـعـــاش...
        (امین کرمانی اول)
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        عباسعلی استکی(چشمه)
        يکشنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۲ ۲۳:۱۱
        درود بزرگوار
        روح مادر عزیزتان شاد خندانک
        محمد باقر انصاری دزفولی
        سه شنبه ۱ اسفند ۱۴۰۲ ۱۶:۲۶
        سلام شاعر گرامی
        شعر بسیار شیوا ورسایی بود
        وپرمعنی
        هزاران درود برشما
        خندانک خندانک خندانک
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        0