بهار خفته

‍ بهارِ خفته در بالندگی بیدار شد بیدار
«جهان بی عشق چیزی نیست جز تکرار یک تکرار»

دلیلِ رویشِ گلها خمار چشم عاشق‌هاست
معطّر میشود عالم ازین دیدار در دیدار

نفس بی عشق،صرف آه شد،بی لمس هر احساس
بدون همدلی حبسِ قفس دیوار بر دیوار

زمانی عشق عقلم را کمی ،دیوانگی  آموخت
من دیوانه را خواندند پس هشیارتر هشیار

چنان این قلب من با معجزِه سرشار احساس ست
که با افسون مرا مفتون کند دلدارم آن دلدار

منم مسحور جادویی به ذات برترت ای عشق
چنین از تو نوا از من همه اقرار در اقرار

فریبا م