بن بست

به نام یگانه‌ی مهرآفرین

سپاس از حضور دوباره‌ی شما جناب سلیمی بنی؛ شاعر مفهومی‌سرا و منتقد بسیار آگاه

به پاس‌داشت شعر پرمحتوایتان، یکی از نافذترین و آموزنده‌ترین دیدگاه‌های ذیل شعرتان را در پنجره‌ی سبز جاری می‌آورم.



بهروز عسکرزاده
دیروز
درود بر شما شاعر ارجمند
جناب سلیمی بنی
سال نو مبارک
بسیار خوش‌هنگام شدم از خواندن شعری تازه از کلک خرامان شما، که ارمغان‌هایی از اندیشه و نگاه نازنینتان را به بنده و دیگران رسانیده است. شعری بسیار ارجمند است با لحنی سزاوار در بحر رجز.

خواندن نخستین مصراع این شعر، غوک‌نامه‌ از استاد شفیعی کدکنی را به یاد آورد:
«ای غوک‌ها که موجْ برآشفته خوابتان
وافکنده در تلاطمِ شطِّ شتابتان...»

بسیار عالی‌ست؛ سپاس از شما.

نه شاعر در زمان سرایش چنین اشعار به فکر زیبایی‌های صورت شعر است و نه خواننده باید دنبالش باشد؛ با این‌حال، «دلواپسان قلب تاریکی»، «شعله‌ی بیهوده»، «آتش‌فشان‌های سراپا وهم» و «پشمینه‌پوشان شب دوزخ»، از ترکیب‌های جالب‌توجّه در شعر است و گمان می‌کنم که سه تا از این چهار ترکیب تازه و ساخته‌ی شاعر باشد.

با اجازه، برای درک آسان‌ترِ برخی ارتباط «ویرانی» با «طالع عقرب» و عقرب در مصراع «در طالع عقرب رقم کردند ویرانی و صددستگی‌تان را» پاره‌هایی از لغتنامه‌ها نقل می‌کنم:
«عقرب ـ Scorpion (فر) Scorpius (یو)، کژدم (برج هشتم = آبان) از صورتهای منطقة‌البروج و جنوبی است... در احکام نجومی برج عقرب دلالت بر خویهای ناهنجار و ترشرویی و بیشرمی و کاهلی و تکبّر و نادانی دارد و در عین‌حال سخاوت و دلیری را به عقرب نسبت داده‌اند.
سر برآمده و چشم ریز مایل به زردی و صورت گرد و پیشانی تنگ و بینی پخج از آن صاحب طالع عقرب است.
از بیماریها: گری، گنگی، درد چشم، کچلی، شوره‌ی سر و سرطان و آکله و آماس و سنگ مثانه منسوب به عقرب است.
عقرب برج جادوگران و کشتیبانان و جای‌های کثیف و آبریزها و شیون‌خانه‌ها، و سوراخهای کژدم‌های زمینی است. ویرانه‌ها و مزبله‌ها منسوب به اوست...» (ا. مصفّی، فرهنگ اصطلاحات نجومی 526 و 526). «... و بودن آفتاب در این برج به ماه آبان باشد. (یادداشت مرحوم دهخدا).» (لغتنامه).

لذّت و بهره بردم از خوانش این شعر زیبا و ارجمند.
با مهر و احترام
و با بهترین آرزوها


شاعرانه‌هایتان ماندگار