سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 7 ارديبهشت 1403
    18 شوال 1445
      Friday 26 Apr 2024
        به سکوی پرتاب شهرت و افتخار ،نجابت و اقتدار ... سایت ادبی شعرناب خوش آمدید مقدمتان گلباران🌹🌹

        جمعه ۷ ارديبهشت

        میراثِ من از زمانه ی خود

        شعری از

        بهمن بیدقی

         از دفتر شعرناب نوع شعر آزاد
        ارسال شده در تاریخ جمعه ۱۱ آذر ۱۴۰۱ ۱۷:۴۵ شماره ثبت ۱۱۵۴۰۸
          بازدید : ۱۰۳   |    نظرات : ۲
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر بهمن بیدقی

        میراثِ من از زمانه ی خود
         
        میراث من از زمانه ی خود ،
        یک پیریِ زودرس بود
        از بس که در این صحرای ناسور، خس بود
        اجبار نبود که گام به گام ، شانه به شانه ،
        دنبالم کنند ، اینهمه خارهای ، غلتانِ مغیلان
        چند سالی که آمدند ، بس بود
         
        هرجا که نهاده شد ز من گام ،
        هوا ، پس بود
         
        هرجایی که رفتم ، ازسوی هزاردستان
        هزار، دست بود
        دستهای خبیثی درکار بودند ، که عمرم شود ناسور
        هروقت قلمی زدم به کاغذ ،
        ز ساواکیِ تازه ، درحول و حوالی ام ، کس بود
        هرجایی که رفتم ، یک عسس بود
        حتی ، به درونِ یک فست فود
         
        هر مزه ای کردم ، حتی ،
        ز خرمالوی کاملاً رسیده ،
        کن بود ، ریشه کن بود ،
        اما ، گس بود
         
        پهلوان پنبه ، بود در زمانه ی من
        اما ، ز شدتِ دوپینگ های مداوم ،
        چیزی ، نزدیک به لمس بود
         
        هرکس را که دیدم ، در زمانه ی خود
        مست بود
        یک دیش به دست داشت ببَرَد به پشت بامی
        تا خطا کند به افتخاری
        چند دقیقه بعد ، به حالِ نصب بود
        شهوت و خطا و، یکریزِ گناه ها ، در زمانه ی من
        انتها نداشت ، من که ندیدم انتهایی
        دراینهمه نعمتِ خدایی ،
        یکریز غلت خوردیم ، ز آنها همه خوردیم
        اما ، در نگاهِ جملگیِ ما ،
        از شدتِ ناشکریِ بیحد ، یأس بود
         
        بهمن بیدقی 1401/9/11
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر
        ۳ شاعر این شعر را خوانده اند

        بهمن بیدقی

         ،

        حسین احسانی فر(منتظر لنگرودی)

         ،

        روح اله سلیمی ناحیه

        نقدها و نظرات
        حسین احسانی فر(منتظر لنگرودی)
        حسین احسانی فر(منتظر لنگرودی)
        يکشنبه ۱۳ آذر ۱۴۰۱ ۰۸:۱۷
        سلام و عرض ادب آقای بیدقی بزرگوار
        زیباست و منحصر به فرد. خندانک

        مؤید باشید. خندانک
        بهمن بیدقی
        بهمن بیدقی
        يکشنبه ۱۳ آذر ۱۴۰۱ ۰۸:۴۵
        با سلام و عرض احترام آقای احسانی فر ارجمند
        سپاسگزارم از لطفتون
        شاد باشید
        ارسال پاسخ
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        پژمان بدری پژمان بدری
        ۱۱ ساعت پیش         محمدرضا آزادبخت محمدرضا آزادبخت
        دیروز         سید هادی محمدی سید هادی محمدی
        دیروز         سید هادی محمدی سید هادی محمدی
        دیروز         سیاوش آزاد سیاوش آزاد
        دیروز         جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
        ۲ روز پیش         مهدي حسنلو مهدي حسنلو
        ۲ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        0