میزان

میزان بمن اموخته جز بار  حوس نیست
صدبار یقین. دان، زتنت بارِعبث نیست
افزونِ تن  این پله ب ذات از در حکمت
زینگونه مگر دید علل از دان و به زعمت
خود خرده نبین یا خرد اَخرَج زخلایق
اَخلق نتوان دید تورا گر چه که لایق
ما مبتدیه راه عظیم از خرد هستیم
برذات خرد گرچه همی بی خرد هستیم
افسون جهانی شدن از ذات نفس را 
مخلوص به ذات از ازلی گشته بعث را
ذات منو تو ،ذات به خود ذات به والا
این یک به زمین وصل و دگر ذات به بالا
رأیی به دم ازدم  به درون ماندنو رفتن
این خلسه وَحَد از درِ آگاهِ تو گفتن
زین منزلو جمعش همه در کوی مکانش
سهمی بر زایِ خردو وصل به آنش
زین حد نگری گر همه افلاک و وسیعش
جز ذره نگردد به یقین از سعه خویشش
زان ذات خرد گر عددی خواهیو دانی
با نیک و علل خویشو خیالاتِ تو سانی