خیال شیرین

خیال شیرین
تو چـــه باده از نـــگاهت به مـن خـــراب دادی                         
که تو صبر و عـــقل ما را صنمـــا به آب دادی
چه به گوش دل رساندی تو ز لعل و طاق ابرو                    
که لباس زهــــد مـا را به خــــم شــــراب دادی
چو هوای وصل جانان ســــر من ز ره بـدرکرد                  
تو پری خیـــال خود را به زوال خــــواب دادی
مـن از این خـــیـال شیرین همه حال در شـگفتم                
خـــم زلف دلـــبری را، تو چه پیچ و تاب دادی
که ز پیچ زلف یاران ســــر عــــافـیت ســـــتاند
به چه ســـان مظفر ایدون ســتد از شباب دادی
(مظفر جوینی، " ترنم وصال به سرچشمه کمال- دفتر هشتم" )   
موسسه علمی فرهنگی جهانکده