غمنامه

با قلبی حرمان 
 چشمان گریان
منو دل و قلم
هرسه 
پژمرده و پژمان 
از غم فراق
 باز هم می نویسیم از تو....
 گرچه خسته ایم  از تکرار زمان 
امّا
 امان از وابستگی و دلبستگی
 گاهی از سوز و گداز عشقت 
دلم بهانه گیری می کند
 و سر ناسازگاری می گذارد با قلم 
منِ بی حوصله و
 عاصی از غم هجران
 فریاد زنان 
کاغذ بیچاره را
 می کشم از چنگ شان
 مچاله می کنم
 تا شاید نابود سازم 
یقین و باورشان 
سپس بابهت و حسرت
 هر سه در سکوت خود
بغض آلود
 زل میزنیم به هم
 و بعد از لحظه‌ای
 یادت را 
که تنها بازمانده توست
 به آغوش می گیریم
 و چون ابر بهاری می گرئیم
#مجیدآبسالان