عصر شهریور

درودها بانو مهتدی .زمان قاچ کردن هندوانه برای ما می‌گفتند شتری ....
به قاچ هندوانه مادر بزرگم میگفت شتری برایشان ببر مقصود همان قاچ کردن بود .
و فال به گردوهای پوست کنده می‌گفتیم

البته گویش های شما شاید فرق کند

ولی خب تهرانی ها که می‌گفتند شتری ببر
شهر های دیگر را نمی‌دانم

و و حوض داخل خانه ی مان همیشه پر از میوه بود و سبزی برای شستن
یادش بخیر .

شعر خاطره انگیزی بود .


درود بر شما.

درود بانو
بسیار زیبا و خوش آهنگ بود
خاطره انگیز

سلام و عرض ادب و احترام خدمت بانوی زیبا اندیش سرکار خانم مهتدی گرامی
بدوا عرض کنم که بسیار زیبا و با احساس بود
ملموس و اصطلاحا نوستالژیک بود
هر خواننده ای اگر تمام این شعر را زندگی نکرده باشد لااقل بخشی از آن را زندگی کرده است
آفرین بر شما👏👏👏
در مورد نیمایی هم به گمانم تمام المانهایش را رعایت کرده بودید تا جایی که بنده سوادش را دارم، فقط به نظرم میرسد چند جای کوچکش بر وزن نبود
مثل
بوی نارنج و بوی کا"ه" گل ِ خیس
که مثلا اگر بود
بوی نارنج و بوی کاگل خیس
البته نمیدانم این جور جدا شدن از وزن در نیمایی مجاز است یا خیر
منتظر نظر خودتان و دوستانی چون جناب آزادبخت که در این زمینه اطلاعات بیشتر از من دارند میمانم.
و نکته ی دومی که بنظرم رسید این بود که میتوانستید اندکی خیال نیز به این ماجرای شیرین که وصف کردید اضافه کنید
مثلا همان مفاهیمی که در سر داشتید را به گونه ای خیال انگیز تر بیان کنید
مثلا به جای اینکه بگویید سطلی از حوض آب در تشتی، که بشوید تن عرق کرده ام
بر فرض بگویید
سطلی از آب در تشتی
که بشوید غبار اندوهم
برای مثال صرفا عرض کردم
.
ولی بسیار زیبا بود ،آفرین بر شما👏👏👏🌺🌺🌺

سلام و درود
خیلی زحمت کشیدید .
من فقط نظرم را گفتم و بسیار زحمت کشیدید و واقعا شرمنده کردید
شعر را از اول نوشتید اصلا.

درود بر شما

قلمتان نویسا

💯💯💯

سلام مقصود از عرق کردم ، کرده ام است؟

درود جناب آزاد
بله عرق کرده ام درسته
سپاس از دقت نظرتان

درود جناب خوشرو گرامی
سپاس از مهر حضورتان و دقت نظرتان
درسته ما هم به قاچ کردن شتری می گفتیم ولی من از بچگی به نظرم مسخره می آمد و برای همین هروقت مادرم می گفت شتری ببرم خنده ام می گرفت. منم تهرانی هستم و گویشم همینه اما می دانید که گاهی دوست دارم به شکل جملات جوششی ام دست نزنم. اما به احترام شما :
مادرم هندوانه می آورد
شتری می برید و با لبخند
به دو دستان کوچکم می داد
وه چه ترد و چقدر شیرین بود.....


باز قالی افتاد در حیاط خیال
زنده شد خاطرات کودکی ام
مادرم هندوانه می آورد
شتری می برید و با لبخند
به دو دستان کوچکم می داد
وه چه ترد و چقدر شیرین بود.....

نان سنگگ
پنیر تبریزی
سبزی تازه گوجه و گردو
لقمه لقمه چقدر خوشمزه

بوی نارنج و بوی کاگل خیس
آب خورده عطر آن در هم
سطلی از حوض آب در تشتی
که بشوید غبار اندوهم
بعد چند ساعتی که می گذشت با هم
تا غروبی رسد به شهریور
وسط حوض آب تنی
بازی
جیغ و فریاد کودکانه و شاد
در فضایی که شد به قاب آویز
خاطراتی که با غروب زمین
رفت و دیگر شده خیال انگیز

==%====================%==

مادرم درد دل نمی گوید
با کسی
ساکت است و فرسوده
یاد دیوار کاگلی در عصر
که کمی آب حوض
نم آلوده
من خودم مادرم
پر از احساس
یک بغل هندوانه ی شیرین
نان سنگگ
پنیر تبریزی
بی خبر از غم سیه روزی
بی خبر از غم دل مادر
بچه ها هر کدامشان سویی
مادرند و پدر ولی حتی
در حیاطی که پهن قالیچه
دور هم جمع نمی گردند
هر کدام یک بهانه ای دارند
فارغ از حس مادری لبریز
فارغ از خاطرات شیرینی
که کند اشک مادری سر ریز

بداهه ای تقدیم شعر زیبای شما
استاد بزرگوار
نیمایی هایت آینه زرین است
بهار شعرت پراز
گلهای رنگین است
سرود هایت
قامت نسرین است
مانند جام شراب
شیرین است

سلام و درود بر بانوی غزل


لذت بردم از رود زلال شعر شما
باید بازگشت و دوباره خوانددددد
سلامت باشید و شاد

درودها.
⚘⚘⚘

درودتان بانوی گرامی

سلام احسنت بر این اثر و بالاتر توجه به نظرات دیگران. باری شعر را کلام مخیل میدانند ولکن صور خیال در اثر شما شاید کم باشد ولی خیال را عجیب پرواز میدهد به گذشته های دور. این تعریف را جایی ندیدم :شعر آنچه انسان را به تخیل فروبرد. میبینید لازم نیست لقمه ی آماده را فراهم کند همانند شعر شما مواد اولیه خیال آماده شود مابقی با خود مخاطب بنابرین من با افزودن هرگونه صورخیالی در اثرشما مخالفم و برخی اصلاحات چون غبار را نمیپسندم همان شعر ساده زلال آب مانند کافی بود مابقی با خود ما

سلام بنظرم همان قاچ بهترست آوردن لغاتی که فقط در قسمتهایی از کشور بکار میرود موجب میشود اثر برای بقیه قسمتها نامفهوم باشد بجز آن پیشنهاد که من ابتدا دادم دست به ساختمان این اثر نزنید شاید بهتر باشد

سلام و عرض ادب
پر از شاعرانگی و لطافت و زیبایی است شعرتان
دستمریزاد بانوی گرامی

سلام
حکایت این اثر مرا یاد حکایت هایی از مثنوی انداخت که هرکاری کنید باز بخشی از مردم راضی نخواهند شد . ولی برخلاف جاهای دیگر ، رابطه ی خوانندگان با صاحب اثر ، صمیمانه، دلسوزانه و بر پایه ی اشتیاق و احترام بود . همین مرا بر آن داشت که در صفحه ی خانمی که برایم واقعا قابل احترام است ، خطی به یادگار بنویسم که قطعا همه از خطوط معوج مانا در صفحات سایت باخبرند و دل نگران عاقبت آن شعر که نقد " جاهل الدوله " زیرش باشد . باری به نظرم شعر خطای چندانی در وزن ندارد . شاعر کافی ست که با کمک انگشتهای دستش ، شعر را روی سطحی که در دسترس است ، ضرب بگیرد . بلافاصله اگر خطا و خروجی باشد مشخص خواهد شد . اما شعر بانو مهتدی بیشترین حسرت را از فقدان آرایه های تخیل آمیز می خورد . و زیبایی آن به لحن و لهجه و اثرمندی و دلنشینی کلمات و مصادره ی خاطراتی از جنس ماضی ست که دلربایی می کنند و باعث قرابت دوستان به قلم ایشان شده .
همان خط اول که " حیاط خیال " را آوردید ، روی همان ترکیب و تخیل زوم کنید و کارهای بعدی تان را به چنین صورتهایی مزین بفرمایید ، قطعا با توجه به پتانسیل خوبی که دارید ، نتایج زیباتری خواهید گرفت ..

و حالا از نقد و نظر که بگذریم : قاچ شتریمو بدید تا برم لب حوض

درود های فراوان سر کار خانم مهتدی ادیب فرزانه وگرانقدر
بسیار زیبا ودلنشن وسرشار از زیبایی
قلمتان مانا
در پناه حق
ایام بکام
🌷🌷🌷

درودتان نازنین بانو
بسیار زیباست
مانا باشید

درود بر ماه بانوی عزیز
بسیار زیبا خواندم از قلمتان
سلامت باشید و به همین شیرینی بسرایید

سلام وادب ماه بانو
بسیار زیبا
درود بر قلم خوبتان
🌹🌹

آنچه را ما زندگانی کرده ایم، هست امروز از امورات محال، گاه گویی در کتابی خوانده ایم، گر چه نگذشته از آن ها بیست سال، فکر کن امروز توی خانه های شست متر، حوض باشد خود از ارکان خیال، خوش نوشتی یاد کردی ازقدیم، شادباد این چشمه ی ذهن زلال........ بیقافیه ای ذیل شعر شما

درود جناب مهرداد عمران گرامی
زیبا بود و صفحه ام را زینت بخشیدید
بله واقعا با شرایط کنونی در خانه های ما تصورش هم محال است اما داریم کسانی که خانه های ششصد متری و بالاتر دارند و طبقه ای اختصاص به سنتی نشینی داده اند و برایشان آرزو محال نیست.

درود بانو
موفق باشید