تشنه در زمان

تشنه در زمان

از فرط عطش ما همگی تشنه ی آبیم
درد است به دنیا ز نبودت به عذابیم
از  کثرت ایام غمومی که رسیده است
شاید همه عمری پی یک راه سرابیم
هی درد رسید از ره و هی غم بکشیدیم
آمد به خیالم همه چون ساکت و خوابیم
بستند ضریحی به خراسان ، تو کجایی؟
آری ز نبودت همگی در تب و تابیم
بیدار شدن‌هم‌ بشود یک هنری شاذ 
امواج بهم خورده به یک ضبط خرابیم