خدای جاوید

( خدایِ جاوید )

و زیبا چون تو
و حیات چون تو
و شقایق چون تو
و محبت های خَجل که در رخ تو غنچه باز کرده اند 
و نرمی و لطافت که در دستانِ نیکویت ، لانه هایِ شگرفی ساخته اند .
و امواجِ گیسوانت ، مرا بی رحم در دریاچه یِ خود غرق می کنند
و رنگِ لبانت  ،  حیاتِ مرا لَمالَم از صفایِ عشق می دهند .
و تو با مَهابت خود ، زیبایی را در خود نهادی
و چه سعادتی را بر من تُحفه می دهی با وجودت .
تو در کنار من ، من در کنار تو ؛
قلبم در تو 
و قلبت در من
و چه زیبا ، زیبایی را می آفرینی
 ای شاهزاده یِ زندگیِ مهر و عاطفه
من عشقِ تو را می پرستم
چون : تو شقایقِ زیبایِ حیاتِ منی
ای خدایِ جاوید !
من در تو پناه می آورم
پناهگاه من ، تویی .

شعر : سپید
از :سجاد حقیقی ( آرام )